เรื่องมีอยู่ว่า ที่พักที่นี่เป็นห้องนอนรวม
และใช้ห้องน้ำร่วมกัน ซึ่งอยู่หน้าห้องนอน เนื่องจากเป็นห้องน้ำรวม
หลายคนจึงเตรียมรองเท้าส่วนตัวมาเพื่อใช้เวลาเข้าห้องน้ำ ฉันเอง
ลืมเตรียมมาจากบบ้านจึงลงไปซื้อที่ห้องขายสินค้า และคงมีอีกคนที่เป็นเหมือนฉัน
จึงมีรองเท้าฟองน้ำสีเดียวกัน แบบเดียวกัน เบอร์เดียวกันอยู่ 2 คู่
และเราก็ไม่มีอุปกรณ์อะไรในการทำสัญลักษณ์ว่าคู่ไหนเป็นของเรา
เรื่องมาเกิดขึ้นเมื่อตอนที่ฉันกำลังจะเข้าห้องน้ำแต่รองเท้าของฉันมันไม่อยู่ และมีคนอื่นใส่ไป ก็รู้สึกหงุดหงิดใจขึ้นมาเล็กน้อย เพราะรู้สึกว่าถ้าเป็นเรา เทรนเนอร์ จักรยาน มือ-สอง ก็คงไม่กล้าเอาของคนอื่นไปใส่ จึงกลับไปนั่งรอก่อนที่ห้องนอน สักพักจึงออกมาใหม่ ตอนนี้ก็พบว่ามีรองเท้าถูกวางไว้ แต่ไม่ได้อยู่ตรงที่เดิมที่ฉันวางประจำฉันก็ไม่แน่ใจว่าคู่นี้เป็นของฉันรึเปล่า แต่ก็คงต้องใส่ไปก่อน เมื่อเสร็จธุระออกมา จึงถอดรองเท้าไว้ตรงที่ประจำของตัวเองอีกครั้ง ในใจก็นึกอยากเห็นหน้าคนที่เอารองเท้าของเราไปใส่เหมือนกันนะว่าคนไหน แต่ถึงเห็นว่าเป็นใครก็คงจะไม่พูดอะไรเพราะตั้งใจไว้แล้วว่าจะปฏิบัติตามกฎของที่นี่ คือไม่พูดคุยกัน
แล้ววันถัดมา ฉันก็ได้เห็นหน้าคนใส่รองเท้าเจ้าปัญหานี้จนได้ เธอเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วถอดออกตรงหน้าห้อง ฉันรอถอดเสร็จแล้วจึงใส่ต่อ เทรนเนอร์ จักรยาน มือสอง เธอคนนี้ถึงกับสะดุ้งและเอ่ยปากว่า ขอโทษนะคะ พอดีรองเท้าเหมือนกันเลย แต่ไม่รู้ว่ามันหายไปไหน ใครใส่ไป อ้าว หมายความว่ายังมีไอ้โม่งอีก 1 คน คนที่ใส่รองเท้ามั่วไปหมด แถมยังไม่ยอมเอาไปไว้ที่เก่าของเจ้าของเขาอีกต่างหาก ในใจคิดต่อไปอีกว่า อยากรู้ต่อว่าเป็นใคร
ฉันได้ยิ้มตอบกลับเธอไป ส่วนใจน่ะเตลิดไปแล้วเกี่ยวกับเรื่องนี้ จนกระทั้งสะดุดกึกขึ้นมาได้ถึงย้อนถามตัวเองว่า ตอนนี้เรากำลังมาทำอะไร กำลังมาฝึกสติ เทรนเนอร์ 3 ลูกกลิ้ง สงบจิตใจนะ ทำไมแค่เรื่องรองเท้าฟองน้ำราคา 20 กว่าบาทเนี่ยนะ ยังดึงจิตใจให้หลุดออกจากปัจจุบันได้ถึงขนาดนี้ เพราะว่าบ่อยครั้งที่เดินผ่านหน้าห้องน้ำ ก็อดไม่ได้ที่จะชำเลืองสายตาดูว่ารองเท้ายังอยู่ที่เดิมรึเปล่า ถ้าไม่อยู่ก็เอาแล้ว ใครนะใส่ไป อยากเห็นหน้าจัง คิดต่อไปอีก ทำไมเขาไม่เกรงใจเจ้า ของรองเท้าบ้างนะ แล้วก็เกิดอารมณ์หงุดหงิด เกิดความรู้สึกขุ่นข้องหมองใจ เผลอปล่อยใจปรุงแต่งไปเรื่อยตามอารมณ์นั้นจนลืมว่าตัวเองกำลังทำอะไรทำไมฟุ้งไปได้ขนาดนี้ มิหนำซ้ำยังสร้างอกุศลในใจให้เกิดขึ้นโดยไมรู้ตัวอีก เทรนเนอร์จักรยาน
เรื่องมาเกิดขึ้นเมื่อตอนที่ฉันกำลังจะเข้าห้องน้ำแต่รองเท้าของฉันมันไม่อยู่ และมีคนอื่นใส่ไป ก็รู้สึกหงุดหงิดใจขึ้นมาเล็กน้อย เพราะรู้สึกว่าถ้าเป็นเรา เทรนเนอร์ จักรยาน มือ-สอง ก็คงไม่กล้าเอาของคนอื่นไปใส่ จึงกลับไปนั่งรอก่อนที่ห้องนอน สักพักจึงออกมาใหม่ ตอนนี้ก็พบว่ามีรองเท้าถูกวางไว้ แต่ไม่ได้อยู่ตรงที่เดิมที่ฉันวางประจำฉันก็ไม่แน่ใจว่าคู่นี้เป็นของฉันรึเปล่า แต่ก็คงต้องใส่ไปก่อน เมื่อเสร็จธุระออกมา จึงถอดรองเท้าไว้ตรงที่ประจำของตัวเองอีกครั้ง ในใจก็นึกอยากเห็นหน้าคนที่เอารองเท้าของเราไปใส่เหมือนกันนะว่าคนไหน แต่ถึงเห็นว่าเป็นใครก็คงจะไม่พูดอะไรเพราะตั้งใจไว้แล้วว่าจะปฏิบัติตามกฎของที่นี่ คือไม่พูดคุยกัน
แล้ววันถัดมา ฉันก็ได้เห็นหน้าคนใส่รองเท้าเจ้าปัญหานี้จนได้ เธอเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วถอดออกตรงหน้าห้อง ฉันรอถอดเสร็จแล้วจึงใส่ต่อ เทรนเนอร์ จักรยาน มือสอง เธอคนนี้ถึงกับสะดุ้งและเอ่ยปากว่า ขอโทษนะคะ พอดีรองเท้าเหมือนกันเลย แต่ไม่รู้ว่ามันหายไปไหน ใครใส่ไป อ้าว หมายความว่ายังมีไอ้โม่งอีก 1 คน คนที่ใส่รองเท้ามั่วไปหมด แถมยังไม่ยอมเอาไปไว้ที่เก่าของเจ้าของเขาอีกต่างหาก ในใจคิดต่อไปอีกว่า อยากรู้ต่อว่าเป็นใคร
ฉันได้ยิ้มตอบกลับเธอไป ส่วนใจน่ะเตลิดไปแล้วเกี่ยวกับเรื่องนี้ จนกระทั้งสะดุดกึกขึ้นมาได้ถึงย้อนถามตัวเองว่า ตอนนี้เรากำลังมาทำอะไร กำลังมาฝึกสติ เทรนเนอร์ 3 ลูกกลิ้ง สงบจิตใจนะ ทำไมแค่เรื่องรองเท้าฟองน้ำราคา 20 กว่าบาทเนี่ยนะ ยังดึงจิตใจให้หลุดออกจากปัจจุบันได้ถึงขนาดนี้ เพราะว่าบ่อยครั้งที่เดินผ่านหน้าห้องน้ำ ก็อดไม่ได้ที่จะชำเลืองสายตาดูว่ารองเท้ายังอยู่ที่เดิมรึเปล่า ถ้าไม่อยู่ก็เอาแล้ว ใครนะใส่ไป อยากเห็นหน้าจัง คิดต่อไปอีก ทำไมเขาไม่เกรงใจเจ้า ของรองเท้าบ้างนะ แล้วก็เกิดอารมณ์หงุดหงิด เกิดความรู้สึกขุ่นข้องหมองใจ เผลอปล่อยใจปรุงแต่งไปเรื่อยตามอารมณ์นั้นจนลืมว่าตัวเองกำลังทำอะไรทำไมฟุ้งไปได้ขนาดนี้ มิหนำซ้ำยังสร้างอกุศลในใจให้เกิดขึ้นโดยไมรู้ตัวอีก เทรนเนอร์จักรยาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น